Fantoom

WAARSCHUWING: deze review gaat over het tiende deel van een fantasy-serie, daarom kan deze review spoilers bevatten.

Op een dag ontwaakte Kahlan Amnell zonder zich haar naam te herinneren, zonder verleden. Haar geliefde, Richard, speurt met grote gedrevenheid naar haar, naar zijn Kahlan, die blijkbaar voor de rest van de wereld niet bestaat, nooit heeft bestaan, en die alleen hij zich kan herinneren. Kahlan op haar beurt, is genoodzaakt haar verleden identiteit te achterhalen, daarbij beseffend dat een duister kwaad haar met haar lichaam en ziel zal opeisen als zij daarin slaagt. De enige uitweg uit het benauwende vooruitzicht is dat Kahlan te weten komt waarom zij het middelpunt is in de vernietigende strijd die overal om haar heen woedt. Ze beseft niet dat het antwoord op die vraag het duisterste van alle geheimen rond haar raadselachtige verleden zal onthullen.

Fantoom is alweer het tiende deel in de serie De wetten van de magie. Waren de delen één tot en met negen boeken die op zichzelf goed te lezen waren, vormen deel negen, tien en elf een trilogie. De delen zijn niet afzonderlijk van elkaar te lezen. Tevens is Fantoom het een na laatste deel van de serie.

Fantoom gaat verder waar het negende deel ophield. Kahlan Amnell, een vrouw met magische gaven is nog steeds in de handen van de zusters van de duisternis. Door een betovering is iedereen Kahlan vergeten en lijkt het alsof ze nooit bestaan heeft. Alleen haar geliefde, Richard, kan zich haar nog herinneren. In het vorige deel was het Richard gelukt om anderen van het bestaan van Kahlan te overtuigen. In Fantoom gaat Richard verder op zoek naar Kahlan. Daarnaast dreigt een leger van woestelingen de gehele wereld te veroveren en alles te vernietigen waar Richard en Kahlan voor staan.

In deze setting speelt Fantoom zich af. We volgen beurtelings Kahlan die probeert haar geheugen terug te vinden en Richard die op zoek is naar Kahlan. Daarnaast proberen beide op hun eigen wijze het leger dat de wereld over dreigt te nemen een halt toe te roepen.

Sinds het eerste deel in De wetten van de magie ben ik al een groot fan van deze serie. De karakters worden allemaal prachtig beschreven, je krijgt vanzelf medelijden met Kahlan wanneer haar ontvoerders haar kwellen of je voelt je opgetogen als Richard een nieuwe aanwijzing ontdekt die hem dichter bij Kahlan brengt. Doordat ik de verschillende karakters al negen boeken lang volg, leer je ze ontzettend goed kennen en kweek je een band met ze.

Daarnaast wordt de wereld waarin Fantoom zich afspeelt ook erg goed beschreven. Verschillende plaatsen komen bijvoorbeeld terug in alle boeken. Ze ontwikkelen zich en enkele gaan ten onder. Terry Goodkind krijgt het voor elkaar om alle plekken een bepaalde ‘vibe’ te geven, zonder dat hij hierbij in slaapverwekkende details treedt. Een van de steden bestaat bijvoorbeeld uit een gigantisch paleis, het Volkspaleis genaamd. Door de beschrijvingen voelt dit aan als een mooie, serene plaats. Op een ander moment beschrijft Terry Goodkind een stad die totaal verwoest is en alle inwoners gedood. De treurigheid die hij hierbij schetst zal iedereen aangrijpen.

Verder brengen de boeken van Terry Goodkind altijd veel stof tot denken met zich. Verschillende zaken in zijn boeken lijken te wijzen naar plaatsen, zaken of handelingen in ‘onze wereld’. Daarnaast beschrijft Terry Goodkind veel filosofische zaken, bijvoorbeeld de strijd tussen goed en kwaad of verschillende wijzen waarop mensen over leven en dood denken. Ook bij Fantoom is dit niet anders, nadat ik het boek gelezen had, heb ik nog lang lopen nadenken over de zaken die hij in zijn boek beschreven heeft.

Het is echter niet zo dat dit boek perfect is. Een van de grootste nadelen is dat alle situaties erg gehaast zijn. Richard moet iets van zes grote problemen aanpakken. Alle problemen zijn van belang en als hij Kahlan en de wereld wil redden moet hij ze oplossen. Door al deze problemen in het boek te brengen word geen enkel probleem echt aangepakt. Richard heeft gewoon teveel dingen waar hij mee bezig is, wat het soms wat verwarrend maakt voor de lezer.

Het tweede punt dat me wat tegenviel is dat er aan het einde van het boek nog weinig opgelost lijkt te zijn. In deel negen werden er een hoop nieuwe problemen ingebracht, in deel tien gaat Richard hiermee aan de slag. De oplossingen zullen waarschijnlijk pas in deel elf komen. Hierdoor laat het boek een wat ontevreden gevoel achter.

Voor iedereen die de vorige delen van De wetten van de magie al gelezen heeft, raad ik ook dit boek zeker aan. Hoewel ik ietwat ontevreden was nadat het boek uit was, brand ik van nieuwsgierigheid over hoe het verder gaat. Voor mensen de serie nog niet kennen, of die nog nooit een fantasyboek hebben gelezen kan ik de serie ook van harte aanraden. Begin dan wel met het lezen van deel één. Alle boeken zijn wel behoorlijk dik (zo’n 650 bladzijden), wat betekend dat de hele serie tot nu toe zo’n 6500 bladzijden beslaat. Weet dus waaraan je begint…