De kinderen van Húrin is het verhaal van het tragische noodlot van de mens Húrin en zijn kinderen Turin, Urwin en Nienor. Zij spelen allen een grote rol in de geschiedenis en mythologie van Midden Aarde, in de tijd dat mensen en elfen nog niet vervreemd waren van elkaar. Turin, de gedoemde held van het verhaal moet uit zijn thuis vluchten en wordt door een elfenkoning geadopteerd. Met een magisch zwaard gaat Turin zijn lot tegemoet.
De eerste 10 pagina’s zijn het moeilijkst om te lezen. Het verhaal begint met een voorstelling van de talrijke personages en plaatsten. Dit is een stuk waar veel lezers zich doorheen moeten worstelen, tenzij men al enige kennis heeft van eerdere boeken van Tolkien over Midden – Aarde. Zo niet, dan wordt het wel even zwoegen, maar het loont vast en zeker de moeite om door te zetten. Het verhaal wordt treurig verteld en heeft daarom een geheel andere schrijfstijl dan In ban van de ring. Anders betekent niet direct dat het boek beter of slechter is, maar het is wel even aanpassen als je al eerder werk van Tolkien hebt gelezen. Het boek is erg onvoorspelbaar en heeft veel verschillende wendingen die je niet ziet aankomen. De personages zijn bijzonder goed uitgewerkt en gedetailleerd en gezien het feit dat al deze mooie zaken samen een prachtig geheel vormen is dit boek een absolute topper. Dit boek laat nogmaals blijken dat de wereld van Midden – Aarde enorm uitgewerkt, nauwkeurig en gedetailleerd is.
Tolkien begon in 1918 al aan het schrijven van De kinderen van Húrin, het is trouwens één van de drie verhalen waar Tolkien zijn hele leven aan bleef werken. De kinderen van Húrin is tevens één van de geschiedenispijlers die In de ban van de ring ondersteund. Dit verhaal werd eerder al verteld in een beknopte vorm, namelijk in: De silmarillion en Nagelaten vertellingen.
Christopher Tolkien is ruim dertig jaar geleden begonnen aan het ordenen en uitgeven van zijn vaders manuscripten, aantekeningen en tekstfragmenten. Hierdoor heeft hij het verhaal van Turin compleet kunnen maken zodat het een prachtige opvolger is van De silmarillion. Toch staat dit verhaal geheel op zichzelf en kan men het boek perfect lezen zonder De silmarillion gelezen te hebben. Tevens sluit de verhaalstijl goed aan bij de vorige werken van Tolkien. Wie dezelfde stijl als In ban van de ring verwacht zal teleurgesteld zijn want er komen geen hobbits in voor en de sfeer en de stijl zijn veel zwaarmoediger.
Dit boek bevat prachtige illustraties van Allan Lee, die eerder een oscar won voor Best Art Direction voor zijn werk in de film The Lord of the Rings: The Return of the King, gebaseerd op het gelijknamige boek (In de ban van de ring: De terugkeer van de koning) van Tolkien. Verder bevat het boek een verklarende lijst van namen en een uitslaande kaart, wat veel lezers zullen waarderen aangezien de talrijke personages verschillende namen hebben en deze geregeld veranderen.
Er is geen schrijver die hier tegenop kan, Tolkien is een ware vertelmeester.
Plaats een reactie