Het is 1953. Al jaren houdt dictator Jozef Stalin de Sovjet-Unie in een ijzeren greep. In Stalins arbeidersparadijs is een seriemoordenaar actief die kinderen vermoordt. Maar in de Sovjet-Unie zijn zulke misdaden onmogelijk. Er bestaan alleen politieke misdaden. Wie alleen al denkt dat een Sovjetburger tot die moorden in staat is, pleegt een misdaad en kan de kogel krijgen, of sterft een tergend langzame dood in de goelags. Voor de dood van de kinderen is altijd een logische verklaring: een ongeluk, buitenlandse spionnen? Dossier gesloten. Hoe los je een onmogelijke misdaad op?
Leo Demidov is een jonge, ambitieuze en toegewijde officier van de meedogenloze geheime dienst. Hij kent geen twijfels over het beleid van de Communistische Partij. Maar de seriemoordenaar blijft actief en de kindermoorden gaan door. Het lijkt er sterk op dat de moorden Demidov volgen, dat ze op de een of andere manier met hem te maken hebben. Leo beseft al snel dat hij de moordenaar van al die kinderen, wie het ook is, moet stoppen. Voordat hij zelf wordt vermoord. Twijfel slaat toe bij Demidov. Zijn vijanden binnen de muren van de Lubyanka, het hoofdkwartier van de geheime dienst, ruiken bloed en chanteren hem. Leo moet zijn loyaliteit aan de Partij bewijzen maar dat kan alleen als hij zijn vrouw Raisa verraadt.
Schrijver T.R. Smith neemt de lezer in het eerste hoofdstuk mee naar het vooroorlogse Rusland in de hongerwinter van 1933. De gebeurtenissen in dit hoofdstuk zullen later in het boek de spil zijn waar het verhaal om draait. Deze gebeurtenissen blijft dan ook zeker bij de lezer op achtergrond hangen en borrelen even voor de ontknoping weer naar boven. Vervolgens neemt T.R. Smith de lezer mee naar de Sovjet-Unie van 1953 en geeft inzicht in de maatschappij van de SU van toen. Een maatschappij die gebaseerd is op angst en macht waarbij veel onschuldige slachtoffers worden opgeofferd om het belang van de staat te handhaven, wat voor een westerling bijna niet te bevatten is. De hoofdpersoon ontwikkeld zich als “als niet denker maar doener” tot iemand die toch zijn vraagtekens zet. Hoe dichter de hoofdpersoon bij het einddoel hoe hoger de hindernissen worden. Hierdoor wordt de spanning langzaam maar zeker opgevoerd.
Het boek leest voor de geoefende lezer lekker weg. De zinsopbouw leest prettig en de dialogen worden kort gehouden. Een rus is ook niet lang van gespreksstof. Het verhaal is alles behalve voorspelbaar. Hier ligt dus ook de uitdaging van het boek.
Plaats een reactie