Meisje met de parel

De zestienjarige Griet staat in de keuken bij haar ouders groenten te snijden tot ze wordt onderbroken door twee onbekenden. Griet komt uit een arm gezin en als de twee haar een baan als dienstbode aanbieden twijfelt ze dan ook geen moment. De onbekende man, en dus haar baas, blijkt echter schilder Johannes Vermeer te zijn. Griet weet als protestants meisje al snel haar draai te vinden in het grote katholieke gezin. Ze zorgt voor de kinderen en doet de dagelijkse klussen in huis zoals het doen van de boodschappen, wassen, strijken, koken en naaien. Al snel raakt Vermeer gecharmeerd van haar schoonheid en besluit haar te schilderen, maar Griet is eigenlijk niet zo enthousiast. Vermeers’ vrouw Catharina is net zo min enthousiast over de band tussen haar man en de dienstbode. Zij houdt Griet goed in de gaten, terwijl de band tussen de dienstbode en Vermeer almaar sterker wordt.

Meisje met de parel geeft het leven van een dienstbode weer in het Delft van 1665 tot 1976. Chevalier weet op een indrukwekkende manier sfeer te bepalen. Ze beschrijft Delft op zo’’n manier dat je de stad daadwerkelijk voor je kunt zien en Griet door de straten ziet lopen. Ook weet de auteur de band tussen schilder en dienstbode goed weer te geven. Je voelt de spanning tussen de twee en merkt ook dat de spanning wordt opgevoerd naarmate het boek vordert. Dat is meteen de belangrijkste lijn in het verhaal. In de rest van het boek gebeurt eigenlijk vrij weinig. Het draait toch vooral om de relatie die Vermeer en Griet met elkaar hebben en hoe de rest van de familie Vermeer daar tegen aan kijkt. Chevalier weet het verhaal echter zo realistisch te schrijven dat je als lezer gaat afvragen of het verhaal echt heeft plaatsgevonden (wat overigens niet het geval is.)

Ook het leven van Griet buiten de familie Vermeer komt aan bod. Zo zijn er fragmenten tussen Griet en haar ouders en maken we Griet mee als zij vlees moet kopen in de markthal. Dit zorgt voor de juiste onderbreking en afwisseling in het verhaal, zodat je als lezer niet te lang in het huis van Vermeer blijft hangen. 

Tijdens het lezen dient de cover als handige geheugensteun. Vermeer maakt een schilderij van Griet en het resultaat staat afgebeeld op de cover. Wanneer er in het boek over het schilderij gesproken werd keek ik regelmatig even op de cover. Zo kun je een duidelijk beeld vormen van het schilderij en van de gevoelens van Griet op het moment dat zij geschilderd werd. Het schilderij, en dus de cover, geeft perfect de gevoelens tussen schilder en dienstbode weer. In het verhaal wordt meer duidelijkheid geschept door de afbeelding van het schilderij op de cover. 

Verder bevat het boek een helder en duidelijk afgesloten eind. We zien Griet tien jaar na haar werk als dienstbode van Vermeer. Wat is er met haar gebeurd in de tussentijd en hoe leeft ze nu? Dit is voor de lezer een bevredigend eind en een volwaardige afsluiting, omdat je te weten komt hoe het haar vergaan is en wat er van haar terecht is gekomen. 

Het boek heeft mij zeker nieuwsgierig gemaakt naar de verfilming met de titel Girl with a Pearl Earring.