Ziel van de duivel

WAARSCHUWING: deze recensie betreft het 3e deel van deze reeks en kan spoilers bevatten.

Het furkawoud wordt veroverd door Valdis en zijn cataristen. Alle druïden, op één na, worden gedood. Tania is de overlevende druïde die met behulp van de Ring van Loval weet te ontkomen en contact kan houden met het woud. Maar hoe lang? Immers, de tijd dringt. De cataristen winnen nog steeds terrein: grote delen van Carolia zijn al veroverd en de wurggreep van de veroveraar wordt met de dag sterker. Maar na tal van avonturen en omzwervingen breekt eindelijk de dag aan waarop Marak en Tania de eindstrijd zullen aangaan met Valdis en Cataris. Het is evenwel de vraag of onze vrienden over voldoende middelen en doorzettingsvermogen beschikken om als overwinnaar het strijdperk te verlaten. Nog belangrijker is de vraag: wie zal uiteindelijk overleven en wie niet? Marak? Tania? Valdis?

Met het boek Ziel van de duivel komt er een einde aan de strijd tussen Marak en Cataris. Is het Adrian Stone gelukt om het niveau van de eerdere twee delen vast te houden en de trilogie mooi tot een einde te brengen? Kort gezegd: ja, dit lukt hem. Ik was zeer te spreken over de eerdere boeken en onder de indruk van het ijzersterke debuut van Stone, dat het hem is gelukt om zijn serie tot een spannend en mooi sluitend einde te brengen, verdient niets dan lof.

Marak als hoofdpersoon blijft fantastisch, hij is like-able, bedachtzaam en de lezer krijgt een prachtig inzicht in zijn denkwijze en beweegredenen. In dit boek krijgen we ook meer te weten en te zien over Tania, de druïde. Met haar gaat Marak op reis om voor eens en altijd een einde aan de dreiging van Cataris te maken. De spanning die tussen hun beide hangt geeft het boek wat extra diepte.

Ondertussen moeten Armana en Egon hun stad beschermen tegen een invasie van de Cataristen. Dit brengt een aantal mooie veldslagen en moeilijke beslissingen met zich mee. Naast Marak is ook Armana een prachtig karakter, die gedurende de boeken duidelijk gegroeid is. Egon neemt in dit boek een positie op de achterbank in, hij komt minder aan bod als in de eerdere delen.

Toch viel me wel een minpuntje op, nu dit alweer het derde deel is dat zich afspeelt in Carolia, blijkt echt hoe klein deze wereld is. Veel plaatsen worden opnieuw bezocht, weinig nieuws wordt toegevoegd. Kon je als lezer in de eerder delen nog verbaasd worden over de mooie locaties en folklore, in dit laatste deel bekruipt je een beetje het gevoel dat je alle plekken wel hebt gezien. In de laatste paar hoofdstukken zijn er wat nieuwe locaties, maar deze worden weinig uitgediept.

Desondanks kijk ik met een tevreden gevoel terug op de gehele reeks. Wat mij betreft heeft Stone zijn naam duidelijk op de kaart gezet en is het een auteur geworden om in de gaten te blijven houden.